Η Κλεψύδρα

 από τον Νεόφυτο (deaf_poetry)

Το αγόρι κοίταξε το κορίτσι και του είπε: "σε αγαπώ πολύ". Όμως το κορίτσι δεν είδε το αγόρι. Όχι επειδή δεν το αγαπούσε, άλλα επειδή δεν μπορούσε να το δει. Δεν το έβλεπε . Έβλεπε όμως αγγέλους που ήταν αποκύημα της φαντασίας της. Προσπαθούσε να αναπαραστήσει την μοναδική της πολύτιμη αγάπη με άσπρες σιλουέτες που ήταν άγγελοι πλασμένοι για αγάπες.
Το κορίτσι αναστέναξε. Το αγόρι δεν έδωσε σημασία. Κοίταξε όμως τον σχηματισμό των χειλιών της.
Το αγόρι είπε. Τυφλώνομαι
Το κορίτσι πάγωσε. Κωφεύω
"Τι θα κάνουμε τώρα;" είπαν. Λίγος χρόνος μας έμεινε … Κοίταξαν την κλεψύδρα. Έμεινε τόση πολύ άμμος για τη ζωή τους άλλα τόσο λιγοστή για την ακοή του κοριτσιού. Και την όραση του αγοριού που ήταν ήδη κωφό κι έχανε το φως του...
Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Αγκαλιάστηκαν και το αγόρι έκλεισε τα μάτια πριν λήξει ο χρόνος της κλεψύδρας. Και έμειναν αγκαλιασμένοι μέχρι που κύλησε και ο χρόνος για τη ζωή..